Święta Maryjo, Fatimska Pani Przejęta troską dokąd zmierza świat. Wolę Twą święta wypełnimy dziś Szepcząc z wiarą Ave Maria, Serca nasze ku Bogu zwróć. 2. Chcesz z nami być, aby łask udzielać, Wskazywać drogę do Chrystusa chcesz. Jednoczysz lud dwój w żywych serc różaniec. Weź nasze prośby i do Ojca nieś. 3.
Modlitwy dodatkowe Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, nieskończonego majestatu, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, świątynio Boga, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, przybytku Najwyższego, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło życia i świętości, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, zelżywością napełnione, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, włócznią przebite, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K. Jezu cichy i pokornego serca. W. Uczyń serca nasze według Serca Twego. Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na Serce najmilszego Syna swego i na chwałę, i zadośćuczynienie, jakie w imieniu grzeszników Ci składa, † daj się przebłagać tym, którzy żebrzą Twojego miłosierdzia, * i racz udzielić przebaczenia w imię tegoż Syna swego, Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
ዚ ըцеνиփըлαш аπагጹиբ ձиդከ
ቢ տጮфաժሀдեзэЦаглоዢоτо ехрօгле
Ըклеጴе շօпθրИ оጹօሚ
Эфեвс քо βаղезеηусЩиլозυմጤщи вуςуጆитል
W. Uczyń serca nasze według Serca Twego. Módlmy się: Wszechmogący, miłosierny Boże, wejrzyj na Krew i Wodę wypływające z Serca najmilszego Syna Twego Jezusa Chrystusa, którego ustanowiłeś Odkupicielem świata daj nam prosimy, godnie czcić zapłatę naszego zbawienia i dzięki niej doznać obrony od zła doczesnego na ziemi Litania do Serca Jezusowego jako komentarz do tajemnicy Miłosierdzia BożegoW miesiącu czerwcu czcimy w sposób szczególny Serce Jezusowe. W czasie nabożeństw lub po mszy św. odmawiamy Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nie trudno zauważyć, że treściowo można by ją podzielić na część odsłaniającą nam istotę Serca Pana Jezusa oraz na część kim to Serce Boże jest dla nas (pro nobis). Dowiadujemy się najpierw, że jest to Serce „Syna Ojca Przedwiecznego”, poczętego w łonie Matki – Dziewicy przez Ducha Świętego. Poprzez czasownik „utworzone” podkreślona została moc twórcza Ducha Świętego. Jakby słyszeliśmy antyfonę „Veni Creator Spiritus – Przybądź Duchu Stworzycielu”. W tych początkowych wezwaniach odbija się echo „Składu Apostolskiego”: I w Jezusa Chrystusa Syna Bożego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny”.Część druga, nazwana przez teologów proegzystencjalna wyprzedza stwierdzenie, że to Serce jest „gorejącym ogniskiem miłości”. Nigdy nie gaśnie, dlatego też jest „dobroci i miłości pełne”. Stąd też z tej „pełni” wszyscy mogą korzystać. Tego nie mogli wiedzieć jeszcze ani prorocy, ani mędrcy, ani święci Starego Testamentu, a przepowiadając za natchnieniem Ducha Świętego przyjście Sługi Bożego, równocześnie wyrażali swoją tęsknotę. Serce Jezusa stało się więc „odwiecznym Upragnieniem Świata”.Dobroć i miłość wcześniej opiewana zostaje bliżej określona. I tu dowiadujemy się, że Serce Jezusa jest „wielkiego miłosierdzia”. Zarówno miłość jak i miłosierdzie należą do istoty Serca Jezusa. My modląc się do Serca Pana Jezusa powtarzamy to, co sam Jezus o sobie powiedział. Powiedział, że „Nikt też nie zna Syna tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten komu Syn zechce objawić Ojca (Mt 11,27). Odmawiając litanię do Serca Jezusowego jesteśmy objęci objawieniem Bożym, wiarą w Jezusa Syna Bożego, który „dla nas i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba”. Jezus tajemnicę Synostwa Bożego objawił „prostaczkom”, nie „prostakom”. Tych Jezus w swojej autodeklaracji Synostwa Bożego nazywał pyszałkami, zarozumiałymi, a psalmista w ST „tyko głupiec może w sercu swoim powiedzieć, nie ma Boga”. Wypowiedź Psalmisty można odnieść do każdego, który nie wierząc w Jezusa jako Syna Bożego zamyka się przed miłosierdziem płynącym z Serca, w którym są „wszystkie skarby mądrości i umiejętności”. Zawsze jednak jest możliwość ocknienia się, zrozumienia, że „bez Boga ani do proga” a „jeśli Pan domu nie zbuduje daremnie rzemieślnik nad nim pracuje”. Stąd to należy do miłosierdzia Serca Jezusa, do Jego istoty „cierpliwość”. Nie ma miłosierdzia bez miłości i nie ma miłosierdzia bez cierpliwości. Litania do Serca Jezusowego daje nam także odpowiedź na pytanie, co mamy czynić, żeby strumienie miłosierdzia Serca Jezusowego skierować w naszą stronę, po prostu na „wzywać” to serce. Jezus czeka na to. Co więcej prosi wprost o to: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy obciążeni jesteście a ja was pokrzepię. Jarzmo moje jest słodkie a brzemię lekkie”. Jezus jest „hojny” w rozdawaniu swojego miłosierdzia. Św. Jan Paweł II mówi o bogactwie: „Dives in misericordia. Kto nic nie ma nie może nam czegoś dać. Kto jest „dobroci i miłości pełen” dając coś nic z tej dobroci nie straci, bo jego miłość jest niegasnącym „Ogniskiem miłości i Skarbnicą”.A co Jezus nam już dał i wciąż daje i gotów jest nadal dawać, bez końca – bez limitu. Kolejne wezwania określają ziemskie posłannictwo Jezusa, konieczność, że stał się człowiekiem, dla naszego zbawienia, posłusznym woli Ojca aż do śmierci i to krzyżowej. Warto dla uzupełnienia tych myśli przeczytać sobie prastary hymn o uniżeniu i wywyższeniu Jezusa, który św. Paweł umieścił w swoim Liście do Filipian (Flp 2,6-12). Jezus odkupił nas na krzyżu stając się „przebłaganiem za grzechy nasze”. Nie było to tylko przebłaganie modlitewne jak prośba Jezusa z krzyża o odpuszczenie swoim oprawcom ich czynów: „Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą co czynią”. Nie! Jezus stał się „krwawą ofiarą grzeszników”. Z Jego serca przebitego włócznią wypłynęła krew i woda, nie tylko na znak śmierci. Z przebitego boku Jezusa wypłynęły sakramenty Kościoła. Tak Ojcowie Kościoła to widzą. A setnik pod krzyżem, oficer pogański, nie Żyd, wyznaje: „Prawdziwie Ten jest Synem Bożym”, żałujący łotr po prawicy krzyża Jezusa prosi o przebaczenie i o łaskę nieba, którą też uzyskuje: „… Jeszcze dziś będziesz ze mną w raju” (Łk 23,43).Herold miłosierdzia Bożego, Siostra Faustyna z miłosierdziem wiąże ufność: „Jezu ufam Tobie”. To przecież jej hasło. W wezwaniu „Serce Jezusa, Nadziejo ufających Tobie” otrzymuje dalszą odpowiedź na pytanie: Co czynić, modląc się za Psalmistą: „Zmiłuj się nade mną Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego”. Odpowiedź brzmi: „Ufać i jeszcze raz ufać”. Ufający w miłosierdzie Serca Jezusowego znajdzie w tym sercu także nadzieję w chwili śmierci. Ta ufność i ta nadzieja przerodzi się w rozkosz w niebie, gdyż Serce Jezusa jest „Świątynią Boga, Domem Bożym i Bramą nieba”.Ta brama jest otwarta. To ją zamyka człowiek, który nie chce miłosierdzia Bożego, nim gardzi, z niego kpi, a w dodatku prześladuje wszystkich tych, którzy tego miłosierdzia wobec tego czynić? Już wiemy. Trzeba jednak tę świadomość uzupełnić modlitwą dla gardzących miłosierdziem Serca Jezusowego, gdyż Jezus umarł za wszystkich „Redemptor hominis” (Jan Paweł II) i pragnie, aby wszyscy byli zbawieni. Serce Jezusa bowiem jest „cierpliwe i wielkiego miłosierdzia”.Warto może o tym wspomnieć, że św. Jan Paweł II św. Franciszka z Asyżu czcił jako pośrednika miłosierdzia Bożego. Oto choćby jeden tylko przykład. Jest to modlitwa na Górze Alwerna.„Święty FranciszkuStygmatyzowany z Alwerni,Świat tęskni za tobąZwierciadłem ukrzyżowanego JezusaPragnie Twojego sercaotwartego dla człowieka i Bogatwoich stóp, gołych i zranionychtwoich dłoni, przebitych i modlących sięTęskni za twoim słabiutkim głosemale mocnym potęgą pomóż człowiekowi współczesnemupoznać złość grzechui zerwać z nimprzez prawdziwe nawrócenie i ludziomuwolnić się ze struktur grzechuprzygniatających współczesne miłosiernym pośrednikiem świeżości życia młodym pokoleniomumocnij je, by mogli stawić czoło kulturze śmiercii postawić wyraźne znaki sensownego którzy doznali krzywdyprzynieś Franciszku twoją radośćby mogli drugim wszystkim znakowanym cierpieniem i krzyżem,głodem, wojnami i nędzą otwórz na nowo drzwi nadziei w Bożąmiłość i miłosierdzie! Amen”Alwerna 17 września 1993 r. Adwent Alleluja Aniołowie Boże Narodzenie chorał gregoriański Dobry Pasterz do Najświętszego Serca Pana Jezusa do Serca Pana Jezusa eucharystyczne Karpiński Franciszek Klonowski Teofil Kolędy krzyż maryjne melodia gregoriańska metryka do uzupełnienia Michał Marcin Mioduszewski Mioduszewski miłosierdzie miłość męka i śmierć na Lectio divina Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa (dla tych, którzy chcą i pragną więcej) Lectio divina (łac. pobożne, duchowe czytanie) uczy, jak spotkać się ze słowem Bożym, jak je przyjąć całym sercem, całym życiem. Słowo Boże, napełnione jest tchnieniem Ducha Świętego, jest święte. Prośmy więc Ducha Świętego by natchnął nasz umysł, nasze serce do wnikliwego wejścia w niezgłębione pokłady Miłosierdzia Serca Jezusowego. (Wybieramy jedną z sentencji litanii, rozważamy ją dłuższy czas (10-20 min) i żyjemy nią przez cały dzień, tak możemy postępować przez cały miesiąc.) Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone Serce Jezusa, nieskończonego majestatu Serce Jezusa, świątynio Boga i przybytku Najwyższego Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios 1. Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego CZYTAJ! (Rdz 28, 10-22): Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdy słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama nieba!» Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. I dał temu miejscu nazwę Betel. - Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. - Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę». ROZWAŻ! To litanijne wezwanie także nawiązuje do Starego Testamentu. Do wydarzenia, które przeżył patriarcha Jakub podczas snu w którym ”… ujrzał drabinę …” (Rdz 28, 12 – 19). Po przebudzeniu się Jakub powiedział: „Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba”. Pan Bóg w tym widzeniu dodał Jakubowi otuchy, napełnił go nadzieją. Ten sen jest ukazaniem działania Bożej Opatrzności czuwającej nad losem każdego człowieka. Serce Jezusa jest miejscem obecności Boga, miejscem, w którym znajdujemy otuchę i nadzieję oraz doświadczamy Bożej pomocy. Jest miejsce do którego zawsze możemy przyjść z naszymi sprawami, trudnościami, ale także radościami. W Bożym Sercu możemy doświadczyć troski i opieki, których tak często nam brakuje w codziennym życiu. Pamiętajmy o tym, że Bóg nieustannie czuwa nad nami. Dziękujmy Mu za Jego Opatrzność. MODL SIĘ! Serce Jezusa, Domie Boży i bramo niebios - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się swojemu zawierzeniu Bożej Opatrzności. Powiedz Bogu, że Mu ufasz i zgadzasz się na to, by prowadził cię przez życie. 2. Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone CZYTAJ! (Łk 1, 26-38) : W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł. ROZWAŻ! Jezus Chrystus, Syn Boga, jest jednocześnie Synem Maryi – Niewiasty z Nazaretu. To do Niej Pan Bóg posyła Archanioła Gabriela, by oznajmił Jej nowinę, iż ma zostać Matką Bożego Syna. Po „Fiat” Maryi, Duch Święty osłonił Ją i poczęła Jezusa (Łk 1, 35). Od tego momentu rozpoczyna się historia życia Boga – Człowieka, do której zaproszona została także Maryja. Cud Wcielenia wskazuje nam ogrom Bożej miłości. Jezus staje się człowiekiem, uniża się, by wywyższyć każdego z nas. Jest to jedyne wezwanie Litanii do najświętszego Serca Pana Jezusa, w którym wymieniona jest Maryja – Jego Matka. Oddając cześć Boskiemu Sercu Jezusa nie możemy zapomnieć o Tej, która stała się towarzyszką Jego życia, śmierci i zmartwychwstania. Jezus chciał mieć za Matkę czystą Dziewicę, Niepokalanie Poczętą. Przyszedł przecież na świat, aby uwolnić ludzi od grzechu, nie mógł wiec dopuścić, by Jego Matka była dotknięta jakimkolwiek grzechem. Kochał ją i Jej jako pierwszej podarował owoce odkupienia. Dziękujmy Mu za Jego uniżenie i nasze wywyższenie. Dziękujmy za Jego Matkę, którą dał także nam za Matkę. MODL SIĘ! Serce Jezusa, w łonie Matki - Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się swojej relacji do Maryi, najlepszej Matki. Powierz się Jej matczynej opiece i wstawiennictwu. Pamiętaj także o szacunku i miłości wobec swojej matki, która dała ci życie. 3. Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone CZYTAJ! (J 1, 1-14): Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. ROZWAŻ! Jezus Chrystus jest Słowem, które stało się ciałem. On jest odwiecznym Słowem Ojca (J 1, 1–14). A skro tak jest to zjednoczenie Jezusa ze Słowem Boga jest pełne w swej istocie. Słowo Boga i Jezus to jedno. Bóg Ojciec w sposób najpełniejszy przemówił do nas przez swojego Syna. To w Nim i przez Niego powiedział nam wszystko. I co więcej, to wezwanie wskazuje na jeszcze jedną głęboką prawdę. Serce Jezusa, ale i nasze jest istotowo złączone z osobą. Istotą człowieka jest serce, gdyż ono jest najważniejsze. I nie chodzi tu o uczucia, które kojarzymy z sercem, gdyż w Piśmie Świętym serce łączone jest z rozumem. To w nim dokonuje się spotkanie człowieka z Bogiem. To ono jest symbolem miłości. Otwierając się na Słowo Boże, otwieramy się na Miłość. Dziękujmy Bogu za jego Słowo, które jest Miłością. Dziękujmy za serce – miejsce spotkania z Nim. MODL SIĘ! Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się swojemu sercu – czy jest ono źródłem miłości i miejscem spotkania z Bogiem. Zobacz co w nim jest i w osobistej modlitwie zaproś Jezusa do swojego serca, by to On je uzdrawiał, przemieniał i uświęcał. 4. Serce Jezusa, nieskończonego majestatu CZYTAJ! (Łk 4, 31-36): Udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy. A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy; «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: «Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą». ROZWAŻ! Majestat Jezusa wypływa z prawdy o tym, że jest On Bogiem. Żyjąc wśród ludzi dokonywał wielkich dzieł: uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, wypędzał złe duchy. Poprzez te czyny okazywał swój majestat, wielkość i potęgę. Ludzie dziwili się temu, co widzieli, czego doświadczali. Pytali: „Kimże On jest…?” (por. Łk 4, 36). Jego chwała objawiły się w sposób do tej pory nie spotykany w poranek Zmartwychwstania, kiedy grób w którym spoczywał okazał się pusty (Łk 24. 1 – 3). Później Jezus pokazał uczniom swój majestat wstępując do nieba. (Dz 1, 9). A jeszcze pełniej poznamy Jego chwałę i majestat kiedy przyjdzie powtórnie. (Dz 1, 11). Dziękujmy Jezusowi za to, że objawił nam swój majestat, że dał poznać swoją moc i wielkość, byśmy uwierzyli i poznali, ze On prawdziwie jest Synem Bożym. MODL SIĘ! Serce Jezusa, nieskończonego majestatu - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się życiu Jezusa i dziełom, których dokonywał. Rozpoznając w Nim Boga proś Go by swoją chwałę objawił także w twoim życiu. 5. Serce Jezusa, świątynio Boga i przybytku Najwyższego CZYTAJ! (J 2, 13-21): Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. ROZWAŻ! Serce Jezusa przyrównywane jest do świątyni Jerozolimskiej. To wezwanie litanii zaczerpnięta jest ze Starego Testamentu, ale także sam Jezus mówi o swoim ciele jako świątyni: „Zburzcie tę świątynię a Ja w trzech dniach ją odbuduję" (por. Łk 26, 61). Świątynia jest miejscem składania ofiar a Jezus całym swoim życiem składał ofiary swemu ojcu. Płonął w Nim ogień miłości tak jak płonął ogień w świątyni jerozolimskiej. Serce jest miejscem w którym Bóg pragnie spotykać się z człowiekiem, jest przybytkiem Boga. To w Jezusie i przez Jezusa możemy spotkać się z Bogiem. Także każdy z nas jest świątynią Boga. I to ode mnie zależy jak ta świątynia będzie wyglądała. Bóg nie opuszcza swojej świątyni, ale może być z niej wyrzucony albo tez godnie w niej przyjęty. Dziękujmy Jezusowi za jego ofiarę składaną Ojcu za nas. Dziękujmy za to, że i my możemy być Bożą świątynią. MODL SIĘ! Serce Jezusa, świątynio Boga i przybytku Najwyższego - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się sobie, swojemu życiu i postępowaniu. Przypomnij sobie, że jesteś świątynią Boga żywego i podejmij refleksję nad tym, jaką jesteś świątynią. Zaproś Boga do swojego życia, do swojej codzienności. Uczyń Go Panem i Gospodarzem. 6. Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios CZYTAJ! (Rdz 28, 10 - 22): Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdy słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama nieba!» Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. I dał temu miejscu nazwę Betel. - Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. - Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę». ROZWAŻ! To litanijne wezwanie także nawiązuje do Starego Testamentu. Do wydarzenia, które przeżył patriarcha Jakub podczas snu w którym ”… ujrzał drabinę …” (Rdz 28, 12 – 19). Po przebudzeniu się Jakub powiedział: „Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba”. Pan Bóg w tym widzeniu dodał Jakubowi otuchy, napełnił go nadzieją. Ten sen jest ukazaniem działania Bożej Opatrzności czuwającej nad losem każdego człowieka. Serce Jezusa jest miejscem obecności Boga, miejscem, w którym znajdujemy otuchę i nadzieję oraz doświadczamy Bożej pomocy. Jest miejsce do którego zawsze możemy przyjść z naszymi sprawami, trudnościami, ale także radościami. W Bożym Sercu możemy doświadczyć troski i opieki, których tak często nam brakuje w codziennym życiu. Pamiętajmy o tym, że Bóg nieustannie czuwa nad nami. Dziękujmy Mu za Jego Opatrzność. MODL SIĘ! Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios - zmiłuj się nad nami! ŻYJ SŁOWEM! Przyjrzyj się swojemu zawierzeniu Bożej Opatrzności. Powiedz Bogu, że Mu ufasz i zgadzasz się na to, by prowadził cię przez życie. Różaniec (I sobota miesiąca) - luty 2017. Czytaj więcej Informacje kontaktowe. Miasteczko Krwi Chrystusa Chrusty 1a 96 – 200 Rawa Mazowiecka Tel: 46/ 814 42 69. e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Krwi Chrystusa, Jednorodzonego Syna Ojca Przedwiecznego, wybaw nas. Krwi Chrystusa, wcielonego Słowa Bożego, wybaw nas. Krwi Chrystusa, nowego i wiecznego Przymierza, wybaw nas. Krwi Chrystusa, przy konaniu w Ogrójcu spływająca na ziemię, wybaw nas. Krwi Chrystusa, tryskająca przy biczowaniu, wybaw nas. Krwi Chrystusa, brocząca spod cierniowej korony, wybaw nas. Krwi Chrystusa, przelana na krzyżu, wybaw nas. Krwi Chrystusa, zapłato naszego zbawienia, wybaw nas. Krwi Chrystusa, bez której nie ma przebaczenia, wybaw nas. Krwi Chrystusa, która poisz i oczyszczasz dusze w Eucharystii, wybaw nas. Krwi Chrystusa, zdroju miłosierdzia, wybaw nas. Krwi Chrystusa, zwyciężająca złe duchy, wybaw nas. Krwi Chrystusa, męstwo Męczenników, wybaw nas. Krwi Chrystusa, mocy Wyznawców, wybaw nas. Krwi Chrystusa, rodząca Dziewice, wybaw nas. Krwi Chrystusa, ostojo zagrożonych, wybaw nas. Krwi Chrystusa, ochłodo pracujących, wybaw nas. Krwi Chrystusa, pociecho płaczących, wybaw nas. Krwi Chrystusa, nadziejo pokutujących, wybaw nas. Krwi Chrystusa, otucho umierających, wybaw nas. Krwi Chrystusa, pokoju i słodyczy serc naszych, wybaw nas. Krwi Chrystusa, zadatku życia wiecznego, wybaw nas. Krwi Chrystusa, wybawienie dusz z otchłani czyśćcowej, wybaw nas. Krwi Chrystusa, wszelkiej chwały i czci najgodniejsza, wybaw nas. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K. Odkupiłeś nas, Panie, Krwią swoją. W. I uczyniłeś nas królestwem Boga naszego. Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty Jednorodzonego Syna swego ustanowiłeś Odkupicielem świata i Krwią Jego dałeś się przebłagać, daj nam, prosimy, godnie czcić zapłatę naszego zbawienia i dzięki niej doznawać obrony od zła doczesnego na ziemi, abyśmy wiekuistym szczęściem radowali się w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II. Litania do św. Urszuli Ledóchowskiej; Koronka do Serca Jezusowego za wstawiennictwem św. Nowenna za wstawiennictwem św. Urszuli Ledóchowskiej; Modlitwa za konających; Modlitwa za kapłanów; O dobre przeżywanie codzienności za wstawiennictwe Niepokalana Dziewico, Królowo Karmelu! Do Matki Bożej Szkaplerznej ks. Stanisław Ziemiański SJW artykule pt.: Polskie pieśni o Sercu Jezusa w „Posłańcu Serca Jezusowego” z czerwca 2001 r. poklasyfikowałem te pieśni ze względu na ich adresata. Kierowane są one mianowicie do Osoby Jezusa, do serca jako organu ciała i do ludzi. Chciałbym dokonać podobnej klasyfikacji wezwań Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa, by przy okazji przyjrzeć się ich treści. Słowo „litania” pochodzi z języka greckiego. Λiτανεύω znaczy proszę, błagam. Litania do Najświętszego Serca Jezusowego zapoczątkowana została przez Kaspra Drużbickiego SJ (zm. 1662). Jej wersję „marsylską” ułożyła wizytka Rémusat, wykorzystując pisma ojca J. Croiseta SJ. Kongregacja Obrzędów dodała kilka wezwań, aby ich liczba równała się 33, liczbie lat Chrystusa. Litanię tę zatwierdził papież Leon XIII 2 kwietnia 1889 roku. Czcimy w niej miłość Jezusa, boską i ludzką, pod naturalnym symbolem serca. Wezwania Litanii można ująć w trzy grupy. Pierwsza wskazuje na trynitarny kontekst tej miłości, druga wylicza cnoty Chrystusa związane z miłością, trzecia podaje zbawcze skutki tej miłości wobec ludzi. Wymiar trynitarny wezwań Po klasycznym wprowadzeniu do Litanii w postaci wezwania Kyrie, eleison… następuje szereg wezwań związanych z naturą bosko-ludzką Chrystusa. I tak pierwsze wezwanie: „Serce Jezusa, Syna Ojca przedwiecznego” stanowi apostrofę skierowaną do miłości ludzkiej i boskiej Jezusa jako człowieka zjednoczonego z drugą Osobą boską, rodzoną wiecznie przez Ojca. Już Anioł Gabriel zapowiedział: Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym (Łk 1, 35). Jego miłość ludzka jest odzwierciedleniem synowskiej miłości względem Ojca, od którego pochodzi. W drugim wezwaniu została podkreślona rola Ducha Świętego, Ducha miłości Ojca i Syna, dzięki któremu Jezus począł się w łonie Maryi Dziewicy. Wezwanie trzecie stwierdza fakt ścisłego zjednoczenia człowieczeństwa Jezusa, pełnego miłości, z Logosem (drugą Osobą Trójcy), dzięki czemu można powiedzieć, że w Jezusie kocha nas Syn Boży. Prawdę tę wyraża św. Paweł: W Nim bowiem mieszka cała pełnia bóstwa na sposób ciała (Kol 2, 9). Wezwanie czwarte wyraża konsekwencję tego zjednoczenia w postaci nieskończonego majestatu, który obejmuje człowieczeństwo Chrystusa ze względu na jego istotowy związek z drugą Osobą, będącą przez to podmiotem działań i przymiotów Jezusa. Ujawni się ten majestat szczególnie, kiedy Jezus przyjdzie na końcu czasów (Łk 9, 20). Kilka dalszych wezwań (5-6) wskazuje na różne aspekty obecności Boga w Chrystusie. Dzięki zjednoczeniu natury ludzkiej z boską Jezus staje się świątynią bóstwa, mieszkaniem i domem jako miejscem szczególnej obecności Boga Najwyższego. A ponieważ niebiosa w kosmologii starożytnej były traktowane jako siedziba Boga, Jezus objawiający Ojca jest porównany do bramy, przez którą mamy dostęp do nieba. Wyrażenie „dom Boży i brama niebios” jest cytatem z Księgi Rodzaju 28, 17, gdzie mamy opis walki Jakuba z tajemniczym siłaczem, na pamiątkę której Jakub (odtąd Izrael) postawił stelę, mówiąc: Oto dom Boży (betel) i brama niebios. Do tej samej grupy należą jeszcze dwa wezwania umieszczone nieco później: „w którym mieszka cała pełnia bóstwa” oraz „w którym sobie Ojciec bardzo upodobał”. W Jezusie mieszka pełnia bóstwa ze względu na zjednoczenie Jego człowieczeństwa z Logosem. Wyrażenie o upodobaniu nawiązuje do dwóch tekstów Ewangelii: (po zanurzeniu w Jordanie - Łk 3, 22) Tyś jest Syn mój umiłowany, w Tobie mam upodobanie oraz (na Górze Przemienienia - Mt 17, 5; Mk 9, 7) To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” lub (Łk 9, 35) Tyś jest Syn mój wybrany, Jego słuchajcie! Cnoty Chrystusa związane z miłością Drugą grupę wezwań stanowią wyrażenia, w których wymienia się różne cnoty pokrewne lub towarzyszące miłości. Samo słowo „miłość” pozostaje w Litanii wieloznaczne, ponieważ nie podano tam ścisłej definicji tego przymiotu, ale intuicyjnie można domyślać się jego znaczenia, definiuje się go więc kontekstowo. Pierwsze wezwanie tej grupy określa Serce Jezusa jako „gorejące ognisko miłości”. Płomień był symbolem miłości w obrazie serca, jaki widziała w drugim objawieniu św. Małgorzata Maria Alacoque. Zobaczyła je „jakby na tronie całkowicie z ognia i płomieni”. Ognisko to nie ledwie pełgający płomyk, ale ogień i płomień silny. Ten ogień chce Jezus w nas zapalić (Łk 12, 49). Płonął nim św. Ignacy (ignis po łac. znaczy ogień), św. Franciszek Ksawery, gorliwy misjonarz, i wielu innych. Wezwanie: „Sprawiedliwości i miłości skarbnico” wydaje się sprzeczne na pierwszy rzut oka. Tak jednak nie jest. Słowo „sprawiedliwość” w Biblii nie oznacza gotowości wymierzania kary, ale raczej „łaskawość”, co wynika z tekstu Psalmu 84, 11, w którym autor śpiewa: Łaskawość i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Paralelizm charakterystyczny dla poezji hebrajskiej wskazuje, że synonimem sprawiedliwości jest tu łaskawość. W wierszu 14 tego psalmu „sprawiedliwość” skojarzona jest ze zbawieniem. Słowo „skarbnica” podkreśla wielką wartość tych cnót Chrystusowych, bo w skarbnicy przechowuje się tylko rzeczy szczególnie cenne. Wezwanie: „dobroci i miłości pełne” wskazuje na podstawową cechę Jezusa, który przeszedł dobrze czyniąc (Dz 10, 38), a umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował (J 13, 1). W Jezusie więc ukazała się dobroć i miłość Boża (Tt 2, 4). Wezwanie: „cnót wszelkich bezdenna głębino” podkreśla obfitość i bogactwo życia duchowego Jezusa. Jest ono tak doskonałe, że tylko dzięki Duchowi Świętemu możemy ogarnąć, czym jest szerokość, długość, wysokość i głębokość, i poznać miłość Chrystusa przewyższającą wszelką wiedzę (Ef 3, 18-19). Jezus posiada też „wszystkie skarby mądrości i umiejętności”. Stwierdził to św. Paweł: W Nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte (Ef 2, 3). Dzięki tym bogactwom Jezusowe duchowe wnętrze jest „wszelkiej chwały najgodniejsze”. Nic dziwnego, że mieszkańcy nieba wyznają: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo (Ap 5, 12). Jezus żyjący i umierający dla ludzi Trzecia grupa wezwań ukazuje stosunek Jezusa do ludzi. I tak wezwanie „Królu i zjednoczenie serc wszystkich” nawiązuje do Jego roli w jednoczeniu ludzkości. Jezus jest Głową Ciała – Kościoła (Kol 1, 18), Królem królów i Panem panujących (Ap 19, 16). W pełni czasów On ma zjednoczyć wszystko w sobie jako głowie: to co w niebiosach, i to, co na ziemi (Ef 1, 10; Kol 1, 20). Wezwanie: „Z którego pełni wszyscyśmy otrzymali” świadczy, że Jezus nie zatrzymuje dla siebie swoich skarbów, ale je rozdziela pomiędzy ludzi. Tę prawdę wyraża św. Jan w Prologu, gdy pisze: Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. (J 1, 16). A św. Paweł nazywa Go Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami (Ef 1, 23). Jako pełnia bogactw Jezus jest przedmiotem pożądania dusz oddanych Bogu. Wyraża to wezwanie: „Odwieczne upragnienie świata.” W dawniejszym tłumaczeniu to wezwanie brzmiało: „Pożądanie wzgórz wiekuistych”. Nawiązywało ono do błogosławieństwa Jakuba dla jego syna Józefa. Jakub życzył mu, by to błogosławieństwo trwało, jak długo trwać będą pagórki odwieczne (Rdz 49, 26). Nowsza egzegeza skorygowała przekład tekstu Biblii i wezwanie Litanii trzeba było odpowiednio inaczej zredagować. Jezus miał świadomość, że jest od dawna wyczekiwany, o czym świadczy Jego wypowiedź: Abraham (…) rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał i ucieszył się (J 8, 56). Spełniło się na Nim proroctwo Izajasza: W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą (Mt 12, 21). Nie wszyscy ludzie jednak liczą na Jezusa i nie wszyscy poddają się Jego woli. Wielu odwraca się od Niego, krzyżując Go w sobie i wystawiając na pośmiewisko (por. Hbr 6, 6). Dla takich Jezus ma cierpliwość i miłosierdzie. Do niewiasty cudzołożnej mówi: Twoje grzechy są odpuszczone. (…) Idź w pokoju! (Łk 7, Do innej powiedział: Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz! (J 8, 11). Ilustracją tej cierpliwości i miłosierdzia jest przypowieść o chwaście (Mt 13, 24-39), o nieurodzajnym drzewie figowym (Łk 13, 6-9). Jezus kryje się pod postacią dobrego ogrodnika, który cierpliwie czeka na owoc. Jest hojny dla wszystkich, którzy Go wzywają. On obiecuje uczniom: O cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię. I powtarza: O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię (J 14, 13-14; por. 1 J 3, 22; 5, 15). Wzywamy Jezusa jako źródło życia i świętości. Czynimy tu aluzję do Jego wołania: Jeśli ktoś jest spragniony, (…) niech przyjdzie do Mnie i pije! (J 7, 37) Samarytance obiecał: Kto (…) będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki (J 4, 14). Jezus miał na myśli Ducha Świętego, którego obiecał posłać. On zaś ożywia i uświęca, ale czerpie z Jezusa, który jest chlebem żywym dającym życie (por. J. 6, 51).W Nim chrześcijanie zostali uświęceni i powołani do świętości (por. 1 Kor 1, 2). Najpierw jednak trzeba było oczyścić się z grzechów. Do tego jednak sami grzesznicy nie byli zdolni. Dzieła tego dokonał Jezus, którego wzywamy w Litanii jako „przebłaganie za grzechy nasze”. Jego Ojciec uczynił narzędziem przebłagania mocą Jego krwi (Rz 3, 25). On jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy (1 J 2, 2; por 4, 10). Jedną z uciążliwości męki Chrystusa były szyderstwa i urągania, z jakimi się spotykał. Wyraża je wezwanie: „zelżywościami napełnione”. Najpierw wiele zniewag wycierpiał Jezus w więzieniu żydowskim (Łk 22, 63-65); następnie na dziedzińcu pretorium był wyszydzony przez żołnierzy (Mt 27, 27-31; Mk 15, 16-20); wreszcie kiedy już wisiał na krzyżu, spotkała Go cała lawina szyderstw ze strony gapiów, arcykapłanów, żołnierzy i współwiszących łotrów (Mt 27, 39-44; Mk 15, 29-32). Autor Listu do Hebrajczyków ubolewa także nad zniewagą, jakiej doznaje Chrystus ze strony odpadłych chrześcijan (Hbr 6, 6). Naszym obowiązkiem jest wobec tego wynagradzanie Jezusowi za tych, którzy Go znieważają. Inne wezwanie ujmuje to cierpienie w słowach: „dla nieprawości naszych starte”. Nawiązuje ono do tekstu proroka Izajasza: Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy (Iz 53, 5). To cierpienie woła o pocieszanie z naszej strony, do czego wzywa papież Pius XI w encyklice Miserentissimus Redemptor (nr 6): Powinniśmy pocieszać to Najświętsze Serce ranione nieustannie grzechami niewdzięcznych ludzi. Podziwiamy bohaterskie posłuszeństwo Jezusa, o którym pisze św. Paweł w Liście do Filipian 2, 8: Jezus uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Tym samym dał dowód, że Jego pokarmem jest pełnienie woli Ojca (por. J 4, 34). Przebicie Serca Jezusa po Jego śmierci (J 19, 34) nabrało znaczenia symbolicznego. Przypomina wizję wody, która wypływała z prawej strony świątyni i przynosiła błogosławione skutki (Ez 47, Takimi skutkami w Nowym Przymierzu są sakramenty chrztu i Eucharystii, w których woda i krew odgrywają istotną rolę. W Jezusie bije „źródło wszelkiej pociechy”. Podkreślił to św. Paweł w 2 Liście do Koryntian: Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy (1, 5). Paradoksalnie śmierć Chrystusa przyniosła nam życie nadprzyrodzone. Wezwanie: „Życie i zmartwychwstanie nasze” jest pokrewne wezwaniu: „Źródło życia i świętości”. Podkreśla jednak fakt, że życie należy do samej istoty Jezusa. Mówi On do Marty: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie (J 11, 25). Wezwanie: „Pokoju i pojednanie nasze” ma swoje źródło w wielu tekstach Pisma Świętego. Właściwa byłaby kolejność odwrotna, bo to pojednanie przynosi pokój. Zostaliśmy pojednani przez śmierć Syna Bożego (Rz 5, 10): W Nim Bóg pojednał ze sobą świat (2 Kor 5, 19). Uczyniwszy to, wprowadził pokój (Kol 1, 20). Jezus bowiem jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością (Ef 2, 14). Dalej Jezus jest wzywany jako „krwawa ofiara grzeszników”. W Starym Testamencie na ofiarę najczęściej składano baranki. Jezus został nazwany Barankiem, który gładzi grzech świata (J 1, 29). W łacińskim tekście Victima peccatorum słowo peccatorum można rozumieć dwojako, traktując je jako drugi przypadek od peccatores – grzesznicy lub od peccata – grzechy. Victima peccatorum odpowiednio może znaczyć: ofiara spowodowana przez grzeszników lub ofiara za grzechy. Jedno i drugie znaczenie ma podstawę w tekstach biblijnych. U proroka Jeremiasza czytamy: Ja zaś jako potulny baranek, którego prowadzą na zabicie (Jr 11, 19; por. Ps 118, 95; 128, 3). Częściej chodzi o ofiarę za grzechy, np. w zdaniu: Chrystus wydał samego siebie za grzechy (Ga 1, 4); Złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga (Hbr 10, 12). Ale także za popełniających grzechy: Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, z których ja pierwszy jestem – pisze św. Paweł w 1 Liście do Tymoteusza 1, 15. Warunkiem uzyskania zbawienia jest zaufanie. Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy twoje – powiedział Chrystus do paralityka (Mt 9, 2). W Litanii wyrazem tej prawdy jest wezwanie: „Zbawienie ufających Tobie”. Autor Listu do Hebrajczyków zachęca: Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę (Hbr 4, 16). Do Siostry Faustyny Pan Jezus powiedział: Namawiaj wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia mojego, bo pragnę je wszystkie zbawić (Dzienniczek nr 1182). W najważniejszym momencie życia, kiedy żegnamy się z tym światem, potrzebna nam nadzieja. Opieramy ją na Jezusie, wzywając Go: „Nadziejo w Tobie umierających”. O tej nadziei pisze św. Paweł w 1 Liście do Tesaloniczan: Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei (4, 13-14). Pan Jezus przecież obiecał, że idzie, aby nam przygotować miejsce w domu Ojca, gdzie mieszkań jest wiele (por. J 14, 2). W czwartej obietnicy, danej poprzez św. Małgorzatę Marię czcicielom Jego Serca, Jezus powiedział: Będę ich schronieniem za życia, a zwłaszcza w godzinie śmierci. Ostatnie wezwanie Litanii jest pełne optymizmu, stanowi jakby końcową kadencję w symfonii: „Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich świętych”. Jezus maluje radość nieba w obrazie uczty. Kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał., a on ze Mną (Ap 3, 20). Gdy zbawieni znajdą się w niebie, Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie, ani żałoby ni krzyku, ni trudu (Ap 21, 4). Tam czeka nagroda (Mt 5, 12; Mt 10, 40-42; Łk 6, 23); tam jest skarb (Łk 18, 22) i radość (1 P 1, W ten sposób Litania o Sercu Jezusa streszcza praktycznie całą Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę. Nic więc dziwnego, że papież Pius XII w encyklice Haurietis aquas nazwał kult Serca Jezusowego najdoskonalszym w praktyce aktem wyznania wiary chrześcijańskiej. Nabożeństwo czerwcowe składa się z dwóch podstawowych elementów: Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Oryginalny tekst, ułożony przez siostrę Annę Magdalenę Remusat z Marsylii liczył 27 wezwań. 12 z nich zakonnica ta zaczerpnęła od jezuity, ojca Jana Croiset, który już w 1691 roku w ten sposób czcił Serce Pana Jezusa W miesiącu czerwcu w kościołach w Polsce w czasie wieczornych nabożeństw śpiewana jest Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa, która składa się z 33 wezwań na cześć 33 lat ziemskiego życia Jezusa Chrystusa. Wideo —> Bogdan Bednarz/YouTube: Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa ♥ Modlisz się tą litanią? Dodaj osobistą > intencję lub wspieraj innych modlitwą i postem! Wiara mnoży się przez dzielenie! Podziel się > swoim świadectwem – pomóż innym zbliżyć się do Boga! Układ wezwań litanii do Bożego Serca jest logicznie zestawiony. Można w niej wyróżnić trzy grupy wezwań: pierwsza grupa dotyczy stosunku Jezusa do Ojca i Ducha Świętego, ukazane jest Serce Jezusa w relacji do całej Trójcy Przenajświętszej (1-7); druga dotyczy przymiotów Serca Jezusowego (8-16); trzecia grupa kładzie akcent na stosunek Bożego Serca do ludzi (17-33). Czytaj więcej na o historii i teologii —> Litanii do Serca Pana Jezusa Dzisiaj przypada #pierwszypiątek miesiąca. Pan Jezus powiedział do św. Małgorzaty Alacoque: "Przystępującym przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych". — EpiskopatNews (@EpiskopatNews) June 4, 2021 Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, nieskończonego majestatu, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, świątynio Boga, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, przybytku Najwyższego, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło życia i świętości, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, zelżywością napełnione, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, włócznią przebite, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K: Jezu cichy i pokornego serca, W: Uczyń serca nasze według Serca Twego. Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na Serce najmilszego Syna swego i na chwałę, i zadośćuczynienie, jakie w imieniu grzeszników Ci składa, † daj się przebłagać tym, którzy żebrzą Twojego miłosierdzia, i racz udzielić przebaczenia w imię tegoż Syna swego, Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen. Tekst Litanii za —> Litania do Serca Pana Jezusa Zdjęcie ilustracyjne: Radosław Warenda SCJ Litania do Serca Pana Jezusa #modlitwa — (@Stacja7pl) June 11, 2017 Zobacz też: ⇒ Koronka do Najświętszego Serca Pana Jezusa odmawiana przez św. Ojca Pio ⇒ Przyjmij nas, o Serce Najświętsze – Modlitwa św. Józefa Sebastiana Pelczara Posłuchaj też Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa zaaranżowanej przez o. Dominika Dubiela SJ we współpracy ze znajomymi muzykami: Wideo —> Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa Dołącz do Get Mercy – dziel się dobrem, wspieraj innych modlitwą i postem: Polecamy —> Słowo na dziś: Ewangelia z komentarzem + inspiracja .
  • s22t2os6xi.pages.dev/136
  • s22t2os6xi.pages.dev/198
  • s22t2os6xi.pages.dev/72
  • s22t2os6xi.pages.dev/142
  • s22t2os6xi.pages.dev/111
  • s22t2os6xi.pages.dev/20
  • s22t2os6xi.pages.dev/60
  • s22t2os6xi.pages.dev/284
  • s22t2os6xi.pages.dev/378

    • litania do krwi serca jezusowego