Do nieba / Aloft (2014) Lektor PL. Obejrzyj ten oraz 14321 innych filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów! Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Ceniona artystka przed laty porzuciła syna. Za sprawą pewnej dziennikarki, po 20 latach dochodzi do spotkania matki i syna. Niezwykłe spotkanie po latach zmieni wszystko.

Jest to stylizowana legenda ludowa o człowieczej drodze życia: wiejski chłopak Mats, zrozpaczony po tragicznej stracie ukochanej, wędruje szukając nieba. Zamiast Pana Boga, spotyka w swej wyprawie Diabła, który wykorzystuje jego słabości i popycha go do zguby; po śmierci błądzącego bohatera miłosierny Stwórca powołuje go… zobacz więcej Reżyseria Alf Sjöberg Scenariusz , Alf Sjöberg Aktorzy Rune Lindström, Eivor Landström, Anders Henrikson 0 osób lubi 0 osób chce obejrzeć. obejrzy Jest to stylizowana legenda ludowa o człowieczej drodze życia: wiejski chłopak Mats, zrozpaczony po tragicznej stracie ukochanej, wędruje szukając nieba. Zamiast Pana Boga, spotyka w swej wyprawie Diabła, który wykorzystuje jego słabości i popycha go do zguby; po śmierci błądzącego bohatera miłosierny Stwórca powołuje go jednak na rajską łąkę, która okazuje się współistnieć w czwartym wymiarze z rzeczywistością ziemską: na tej samej łące Mats spędził swoją młodość, obok stoi jego zagroda. marcoduch Gatunek Dramat Słowa kluczowe legenda, na podstawie sztuki, skandynawia Premiera 1947 (kino), 1942-12-21 (świat) Kraj produkcji Szwecja Inne tytuły The Heavenly Play (USA)The Road to Heaven (tytuł niezdefiniowany) Czas trwania 106 minut Nie mamy jeszcze recenzji do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Nie mamy jeszcze recenzji użytkowników do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji o filmie. Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu: Pozostałe Komentarze Nagrody Wiadomości Wytwórnie Seanse TV Repertuar Inne strony www

I Can Only Imagine. Opis filmu. Bart Millard wychowuje się bez matki. Skonfliktowany z despotycznym ojcem, szuka pocieszenia w modlitwie, muzyce i świecie wyobraźni. Lata później, jako nastolatek, Bart postanawia zająć się sportem, wierząc, że w ten sposób odbuduje swoje relacje z rodzicem. Niestety, ciężka kontuzja przekreśla

Jest to stylizowana legenda ludowa o człowieczej drodze życia: wiejski chłopak Mats, zrozpaczony po tragicznej stracie ukochanej, wędruje szukając nieba. Zamiast Pana Boga, spotyka w swej wyprawie Diabła, który wykorzystuje jego słabości i popycha go do zguby; po śmierci błądzącego bohatera miłosierny Stwórca powołuje go jednak na rajską łąkę, która okazuje się współistnieć w czwartym wymiarze z rzeczywistością ziemską: na tej samej łące Mats spędził swoją młodość, obok stoi jego zagroda. Pozostałe Komentarze Nagrody Wiadomości Wytwórnie Seanse TV Repertuar Inne strony www

Zanim jeszcze wyruszyłem z domu na pielgrzymkę na grecką Górę Atos usłyszałem wiele informacji po przeczytaniu, których zwątpiłem czy w ogóle uda mi się tam dostać. Moja droga mogła okazać się daremną, gdyż wstęp na Atos utrudniały liczne obostrzenia. Co prawda nie byłem kobietą, gdyż ich nie wpuszcza się tam wcale. Tamtejsza ziemia została poświęcona Matce Boskiej. I jak uczy tradycja skoro Ona tam przebywała, to już żadna inna kobieta poza Nią, nie może tam przebywać. Poza tym kobiety odciągałyby mnichów od ich zajęć i rozpraszałyby ich. Takie są uzasadnienia tego zakazu, nie wiem czy słusznego. Były też inne obostrzenia, które na szczęście okazały się fałszywe. Podobno na półwysep wpuszczano tylko mężczyzn z brodami, co mnie osobiście nie martwiło, gdyż takową posiadałem. Jednak najbardziej mnie niepokoiły ograniczenia dotyczące tych, którzy nie byli prawosławni, gdyż jako katolik im podlegałem. Na półwyspie Atos podobno mogło przebywać jednocześnie tylko jedenaście nieprawosławnych osób. Dwunasty musiał czekać, aż zwolni się miejsce. Poza tym należało mieć wizę, przynajmniej pół roku wcześniej. Tak było napisane w internecie i tak mówili wszyscy, którzy tam kiedyś byli, lub znali kogoś, kto tam był. Bez tej wizy nie ma się szans na dostanie na Atos. Ja nie mogłem sobie jej załatwić, bo trudno było mi określić, kiedy dokładnie dojdę na miejsce i czy w ogóle. Postanowiłem jednak zaryzykować, a w ostateczności zabawić się w partyzanta czyli przedrzeć się przez granicę, która jak sądziłem, nie powinna być dobrze pilnowana. Na szczęście okazało się to zbędne, bo Opatrzność czuwała nade mną. Po 37 dniach marszu, w słońcu i w desz­czu, przez Polskę, Czechy, Słowację, Węgry, Serbię, Bułgarię i część Grecji, dotarłem w końcu, w niedzielę 2 czer­wca do Nea Roda, przedostatniej miejscowości przed Atosem. Tam na stacji benzynowej zobaczyłem białego busa na polskich numerach, w którym siedział chłopak nieco młodszy ode mnie. Klasztory na Górze Atos Tak Bóg postawił na mej drodze Ni­kosa, który okazał się Polakiem, greckiego pochodzenia. Do kraju swoich przodków przyjechał ze Złotoryi i mie­szkał tutaj od kilkunastu lat, pracując w jednym z klasztorów na Górze Atos. Nie mogłem lepiej trafić. Nikos po tym, jak mu powiedziałem, że idę pieszo z Pol­ski, zaoferował mi swoją pomoc w uzy­skaniu wizy, a w razie trudności obiecał, że mnie jakoś przemyci przez granicę. Póki co zabrał mnie ze sobą do swego ojca Jorgosa, który bardzo ucieszył się na mój widok. Też pracował w klasztorze, tyle że poza Atosem, a mie­szkał w leśniczówce, którą dostał w pre­zencie od mnichów. W niej też przenocowałem, a nazajutrz, w poniedziałek, udałem się z Nikosem do miasta Oura­nopoli, aby załatwić wizę. Okazało się, że akurat tego dnia przybył na półwysep patriarcha Wszechrusi Cyryl. To tak, jakby przybył tam papież. W związku z tym wstrzymano wszystkie rejsy i tru­dno było cokolwiek załatwić w biurze wizowym. Mimo to Nikos opowiedział tam o mnie, a następnie zadzwonił do Salonik, gdzie przyznawane są wizy i przefaksował ksero mojego dowodu osobistego. Nie wiem, co im powiedział, bo mówił po grecku, ale zrobił to na tyle skutecznie, że następnego dnia, bez żadnych problemów otrzymałem wizę. Co prawda musiałem za nią, tak jak wszyscy, zapłacić 30 euro, jednak upoważniała mnie ona do czterodniowego pobytu, w tym do noclegów i posiłków w klasztorach. Wejść na Górę Atos, aby choć na chwilę znaleźć się w niebie… W ten sposób znalazłem się na promie płynącym do Dafni na półwyspie Atos. Muszę dodać, że poprzedniego dnia poszedłem jeszcze do granicy lądowej między Grecją a Republiką Mnichów i zastanawiałem się, czy w razie odmowy wizy, dałbym radę przejść nią nielegalnie. Musiałbym wtedy przeskoczyć z moim ciężkim plecakiem ponad dwumetrowy płot z zasiekami. Jednak gdy tylko podszedłem do płotu, natychmiast zjawił się po drugiej stronie jakiś człowiek, informując mnie, że tu przejścia nie ma. Był w cywilu, jednak myślę, że to był strażnik. Ciekawe czy po zmroku też tam czuwał, czy tylko spuszczał psy? Na szczęście nie musiałem już tego sprawdzać. Nim wszedłem na pokład promu, dokładnie sprawdzono moją wizę i plecak, czy przypadkiem czegoś w nim nie przemycam. Na pokładzie byli sami mężczyźni w różnym wieku, jednak nie wszyscy mieli zarost, jak nakazywał niepisany obyczaj. Było wśród nich wielu Rosjan, z paroma z nich rozmawiałem i zawarłem bliższą znajomość. Wszyscy wyglądali raczej na turystów niż wędrowców czy pielgrzymów. Było tam też sporo mnichów, którzy przybywali w celach religijnych, aby nawiedzić to święte dla prawosławia miejsca i oddać cześć ikonom, niektórym namalowanym podobno przez samego św. Łukasza, który miał tutaj przebywać. Mnie jednak najbardziej interesowała wyłaniająca się wśród mgieł Święta Góra Atos. To na niej ma być odprawiona, jak wierzą prawosławni, ostatnia Eucharystia przed Apokalipsą. To na nią wchodziła, jak każe tradycja, Matka Boża, kiedy tu przebywała. Ja też chciałem na nią wejść, aby chociaż na chwilę znaleźć się w niebie, jeszcze tu na ziemi. KRZYSZTOF JĘDRZEJEWSKI filozof Odbywa piesze pielgrzymki do miejsc świętych w Europie, Polsce i Ziemi Świętej. Wyszukaj jego teksty. 0 0 głosów Oceń ten tekst!

Droga do nieba. Erica Fischer Wydawnictwo: Czarne Seria: Poza serią literatura piękna. 240 str. 4 godz. 0 min. Szczegóły. Kup książkę. W wilgotny styczniowy dzień, niespełna trzy tygodnie po śmierci matki, ze swego wiedeńskiego mieszkania znika brat narratorki, Paul. W pozostawionym liście zawiadamia, że postanowił wyemigrować za

Tłum aniołów zapełnia prawie cały obraz. Giovanni Battista Gaulli, zwany Baciccio „Apoteoza św. Ignacego” olej na płótnie, ok. 1685 r. Galeria Narodowa Sztuki Dawnej, Rzym Tylko u góry jest trochę wolnej przestrzeni, wypełnionej złotym, oślepiającym światłem. Nie mamy nawet przez chwilę wątpliwości, że niesiony przez aniołów święty właśnie zbliża się do źródła tego światła, czyli do Boga. Jego uniesiona w górę głowa i rozłożone ręce świadczą o tym, że jest w pełni przygotowany na spotkanie ze Stwórcą. Ten typowo barokowy obraz upamiętnia św. Ignacego Loyolę, założyciela Towarzystwa Jezusowego. Ignacy (hiszpańskie nazwisko: Iñigo López de Oñaz y Loyola) w roku 1609 został beatyfikowany, a 22 maja 1622 roku kanonizowany przez papieża Grzegorza XV. Zgromadzenie zakonne założone przez Ignacego odgrywało w tym czasie ogromną rolę nie tylko religijną, ale również edukacyjną, polityczną i kulturalną. Jezuici dbali o należyte uczczenie swego założyciela. Wśród wielu poświęconych mu dzieł sztuki nie mogło zabraknąć fresku dekorującego najważniejszy jezuicki kościół Il Gesù w Rzymie. W lewym transepcie świątyni znajduje się kaplica św. Ignacego. W roku 1685 Giovanni Battista Gaulli, zwany Baciccio, namalował tam wizję unoszenia świętego do nieba. Reprodukowany obraz jest tzw. bozzetto, niewielkim szkicem prezentującym w pomniejszeniu wizję artysty. Fundatorzy zamawiający malowidła ścienne zwykle umawiali się z wykonawcami dzieł, że przedstawią oni wcześniej do akceptacji zmniejszoną wersję kompozycji namalowaną na płótnie. Mogli dzięki temu poprosić o poprawki lub zmiany albo nawet o przedstawienie całkowicie odmiennej propozycji. Szkic do „Apoteozy św. Ignacego”, będący jednocześnie w pełni ukończonym, odrębnym dziełem malarskim, zachował się w rzymskim Palazzo Barberini. «« | « | 1 | » | »» Film dokumentalny o życiu sługi Bożego Carla Acutisa. Z balonu, który ma się wznieść wysoko w powietrze, trzeba wyrzucić balast. Tak samo dusza – aby mogła się wznieść do Nieba, musi się uwolnić także od drobnych ciężarów, jakimi są grzechy powszednie.

Please verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #0d07de63-0db0-11ed-8e00-546255797565

.

s22t2os6xi.pages.dev/1

s22t2os6xi.pages.dev/182

s22t2os6xi.pages.dev/275

s22t2os6xi.pages.dev/342

s22t2os6xi.pages.dev/188

s22t2os6xi.pages.dev/72

s22t2os6xi.pages.dev/367

s22t2os6xi.pages.dev/181

s22t2os6xi.pages.dev/397

droga do nieba cały film